hayat nereye gidiyor
umutlar batan bir günes gibi
her gün doğan bin bir duygu var
geceler yalnız ve ıssız yüreyimde
ayak sesleri gibi gecelerimde
şiir sen olunca
kalem olmak sayfa kadar
ve güzelliyine hasret kaldığım
unutulurmu o bakış
uzaklaları sana yakın edemem
ama sen bana o kadar yakınsınki
İstanbul gibi yasıyorum hayatı
bazen trafik çilesi
bazen cok güzel bir kent
bazende hep bekliyorum
o gelince yüzüm gülüyor
martılar uyandırıyordu
bu şehrin sokaklarını
bir simit bir çay
birde sen güzelleştiriyordu koca şehri
bir yürektir kadın
acıları vardır
umutları vardır
eksilmeyen hep bitmeyen
bir kadın vardır
bir göz yası
kelebek bile kus gibi yüksekleri izler
batan güne inat yarınlara gülümser
her kanat cıpdığında özgürlük gibi sevinir
yarınlara inat bugünlerde var olacak...
keşke kışın sevseydim seni
ısıtırdı aşk-ın beni
demli caylar fayda etmiyor
ekim aylarında sensiz yalnızlık...
mutluluk görünce
saklı kaldı hep icimde
acılarda hep beraber
gülünce gamzesi
baktı ben mutlu
o mutlu
simdi yanıda olmak vardı off
gözlerimde kaybolmak
yüreyimle yüremde care aramak
of ulan of simdi yanında olmak vardı
kimsesizliyimle yalnızlığımla birlikte sana kosmak vardı
elimde bir gül demeti birde yüreyimde güzel şiirle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!