Osman Yalnız Şiirleri - Şair Osman Yalnız

pencerimde bir asi
rüzgar gecer
ne durur bakar
nede sessisce güler yalnızlığım

bakıyorum gökyüzü maviliğine

hayalsin umutlarıma ektiyim
bir kardelen gibi
güzelsin gülüsündeki
rengarek bir bir tebessüm gibi

hayat bu umutlarım bazen kısa

yüreyim yüreyinde yuva yapmıs
ben serce kanatlarımı örtmüsün
sen üsüme ben donarım
ay vurur masum yüzüne
yıldızlar kıskanır güzel gözlerini
umutlar pisman olur

ve sen aşk duğgusu olan
her renge girip belli olmayan tutku
gidemediyim yerlere götüren mutluluk gibi gel
hisset acılardan önce gelen son duraksın
bense manasız sözlerde gerçeği yazmaya calısan
ya kalem olurum yada bos sayfa gibi yalnız...

ve ben
hasret bekleyen ben
ve yalnız seni sevmeğe calısan ben
ben benden gittim artık
ben senin yanındayım
bazen uykun olurum

bazıları hep arar daha iyisini bulana kadar
bazıları secer hep onda kalır ve bırakmaz
bazıları heyacan olsun diye hep aynı kalır
bazıları bozuk saat gibi hep aşık olduğu zamanda durur

gözlerin bir deryada bir cakıl tası
deryada bir cakıl tası bir gözlerin
bir cakıltası gözlerin bir deryada
cakıltası bir gözlerin deryada bir

uzaklarda bir yerde
bir ümit var
biliyorum ama anlatamıyorum
görüyorum ama söyleyemiyorum

hep susuyorum

sevmek sözcüklerde kalan bir bir cümle
aŞk ise sevdaya giden yoldur
kimi yarım bırakır kimi acılar icinde kıvranır
merak etmeyin her aşk bir gün acılar toprağına gömülür

ey yar bakışlarında bir orman gizli
umutlarıda ise koskaca hayeller var
bilirim ama ya birsey eksik yada fazla
hangisi. ya cok sevip unutmuşun
yada hiç sevilmemiş üzülmüşsün...