Birden tanıyamadım seni,
O bildiğim yüz, sanki yabancı,
Bakışların değişmiş, sözlerin farklı,
Nerede o eski tanıdık hatıra?
Zaman mı aldı seni benden?
Sana açılmak istiyorum,
Bir gülün tomurcuğunda saklı umut gibi,
Dudaklarımda ismin, dilimde bir soru,
Cevabını beklemek, geceyle sabah arasında.
Evet demen, baharın gelişidir sanki,
Görkemli kapıların arkasında,
Sesini unutmuş bir yankı gibi duruyorum.
Ellerim ceplerimde, ceplerim boş,
Cebimde birikmiş birkaç eskimiş cümle.
Kim bilir, belki de hiç kurulmamış kelimeler…
Görünür her şeyde mazi, hatıralar dile gelir,
Dünler bugünle buluşur, eski bir ezgi gibidir,
Anılar sarmalar kalbi, eski dostlar hep gelir,
Gözlerinde bir hüzün var, yüreğe düşer derin bir iz.
Bir bakışta saklı kalır, zamanın ince çizgisi,
Her sabah seninle uyanır kalbim,
Sensizlik içinde kaybolur ilmim,
Bir bakışın yeter silinir derdim,
Sen varsın ya, hep huzurla dolarım.
Yanımda olsan hep sana adanır,
Beni unutan rüzgârın içindeyim,
yüzü olmayan sabahlar doğuyor içimde.
Sesi kaybolmuş bir nehrin
suskunluğunda yürüyorum,
dalgaların unuttuğu bir sahil gibi.
Hiçbir yerinde durmuyor zamanın ibresi,
Gözlerinin kenarında birikmiş eski anlar.
Sesinde kaybolmuş bir şarkının son dizesi,
Ve teninde unutulmuş, yarım kalmış dokunuşlar.
Hangi kelime anlatır bizi, hangi şiir tam gelir?
Her sabah uyandığımda,
rüyalarımın izleri kalıyor yüzümde.
Orada, düşlerin en kuytusunda,
her zaman sen varsın,
bir yıldız gibi parlayan,
kendi ışığıyla zamanı durduran.
Bir akşamüstü sessizliğinde,
Rüzgar fısıldar kulağıma,
Son kez dinle diyor,
Bu dünyanın sesini.
Gözlerimde bir ağırlık,
Bir şehrin sokaklarında kayboluyoruz,
Adımlarda yankılanıyor sessizlik.
Ne senin sesin dokunuyor bana,
Ne benim nefesim ulaşabiliyor sana.
Kaldırımlarda izler bırakıyoruz,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!