Her yanımızda güze çanak tutan ısırganlar
Güz!
O ömre ihtarlarla gözdağı veren hüznün odağı
Çehremizin kırışıklarını hatırlatan
Ve toprağa katılacak bedenlerin mübaşiri
Er Rahman.. İnsana konuşmayı öğretti..
Kelimeler ki Allah'ın kullarına bahşettiği nimetleridir. Şeytanın hevasına kurban ederek onlara zulmetmekten Allah ' a sığınırım...
1.
Güzdür, simalar bulantılı kuşlarla yılgın
Bismillahirrrahirrahmanirrahim.
[ Onlar öyle kimselerdir ki, halk
kendilerine, “İnsanlar size karşı ordu toplamışlar, onlardan korkun” dediklerinde, bu söz onların imanını artırdı ve “Allah bize yeter, O ne güzel vekildir!” dediler.]
-ali imran /173-
Gözlerimiz önünden bir lahza dahi ayrılma Helen
Gözlerimiz ki hınca hınç birikmiş bir hüzzamın aynalarıdır
Gözlerimiz ki asrın çekiciyle vurulan çiviler ucundadır
Ve sen Helen,
saçlarına dizdiğimiz inciler olmadan asla yapamazsın..
Yongalanmış vücutlarından
Sözleri nidalandı yavuz erlerin
Demirden halhalları bileklerinde
Kölelik nişanesiydi tayların
Kimseler görmedi kırgın bakışlarını onların
Sökmedi şafak,
Titreşen nehrimin kaynayan ağuları
Yığınak Yığınak insan ve caannın oyluk nalları altında
Bir kıvılcım körlüğünde ah bu gündüz ebeleri
Bir rahmi yırtarcasına doğan hüznün kör testeresi
Kör kapanık sulanmış iki çift gözden hengameler
Gölgelerle raks edip,
1.
Sönen bir yıldız tozudur bu ikindi vakti
İnsana imarlanmış ömre ağırdan bir atıftır
Zaman hüznü karartıp çökmekte iken
Tanklar ezmekteyken aşkın mefkuresini
1.
Aks-i seda, telefat çığlıkları
Uzanır yerkürenin damarlarına
Salgılı bir yağmur ıslatır köklerini
Kil giydirilmiş yırtıcı bir kuş,
İbrahim Yazıcı'ya..
Çağdır boynumuza kalın kementler
Yadırganmadan oturtulmuş
Ve çıkrık sesleri kuyudan ovaya akar
İlkel elleri hoyrat ve kuvvetli derbentler
Ay mufassal inliyor gözleri nemli
Sulaktan çorağa bir aygır koşar
Nağmeler duyulur sonsuz elemli
Sahibi olmayan kavgamız coşar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!