Hayatım sevdiğim iki kelimeden ibaret:
Sevgi ve Hüzün
Çeşitli kombinasyonlar oluşturup hayatımın fotoğrafını oluşturdular.Hangisinin rengi ağır bastı bilmiyorum inanın.Ama bence iyi bir ikili.Yüz ifadem gülmek-ağlamak arasında bir hayat işte.Belki de bir çoğunuzunki gibi...
Doğduğum yerin, bitirdiğim okulların, olmayan eserlerimin önemi yok sanırım...
Toprağıma göz diken,unutma şunu,aklına yaz:
Kanım kırmızı hala, ay ve yıldız hala beyaz.
2007 ankara
Düşmanım,
Ne yapardım sen olmasaydın?
Her gün içtimaya çıkarmıydı,
Tekmil verir miydi kelimeler:
'Gurbet...ANKARA'...
'Aşk...İSTANBUL'...
Merdiven aralarında
Begonya gölgelerinde
Yapılan kahvaltılar...
Nerde eski komşular?
Yol arkadaşım;
Uzunca bir savaştan sonra
Çektiğim ayrılık bayrağını
Hezimet sanma
Hüznü bohcama atıp
Sana bıraktığım sevinci
Radyo istasyonları arasında seferler bitti
Ve başladı geceye yolculuk.
Ben gittikçe uzadı raylar
Derdimse ne sağcılık ne solculuk!
Göz kapılarımı koruyan neferler gitti
Giderken,
Eflatuna boyardın bulutları
Benim için.
Ben söylemeden,
Işıklarını yakar şehrin
Öyle giderdin.
Gözlerin kırmızı rengi aldığında sevmiştim
Ve ilk kez beğenmiştim kendimi
Dudağının ıslaklığında.
Gözlerin yan baktığında anlamıştım
Ve ilk kez öğrenmiştim yanlış yaptığımı
Kaşının çatıklığında.
Saçlar aynı sarmaşık
Yakaladı kalbimden.
Dudaklar aynı yapışık
Mıhlandım istemeden.
Ama gözlerdeki ışık
Küçülmüş üç-beş beden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!