Osman Beyoğlu Şiirleri - Şair Osman Beyoğlu

Ne diz çökerim
Ne baş eğerim
Ne de önünde eğilirim
Karşına dikileceğim gün için döner giderim.

Ne söz söylerim, sözüne

Serçelerin seslerini duyduğum her an, seni hatırlatır bana.
Yuva yapmışsın yüreğime yakın, duyuyorum...
Sen ötünce ruhum ferahlar, dinlenirim.
Aşk kevserini içemem sanma, ben hep senle yaşıyorum...
.
Daldan dala konup ismimi şakıyorsun bana,

Uzaklardan, çok uzaklardan geliyor sanki sesin,
Beyhude bedenim sendeliyor ilkin,
Anlamak için doğruluyor, nedir bu diyorum?
Meğer gelen gülcemalinmiş babam, hayal meyal hatırlıyorum.
.
Yokluğun açtı bir yara, yeri depderin.

Bir yol var çiçeklerle bezeli,
Umuda açılan kapılar, kenarlarda gizli,
Bir yol var, üzeri taşlarla döşeli...
.
Bir gökyüzü var masmavi,
Yedi kat arş içinde gizli,

Rüzgâr savursa da saçlarını
Alıp götürse de benden bakışlarını
Bir ömür yaşamasam da hatıranı
Gelirsin diye bekliyorum, unutmayasın.
.
Takvimler tükense de bir bir,

Bir gün mutlaka çiçekli şiirler yazmalı,
Okuyanların yüreği kanatlanmalı,
Ve gökyüzüne, gökkuşağına tebessümle bakmalı...

Bir gün mutlaka sevgi dolu şiirler yazmalı,
Okuyanların yüreği pır pır atmalı,

Bir yol var, yürüyorum.
Uzun uzadıya gidiyor bu yol.
Gittiğim mesafe çoğaldıkça, ben azalıyorum.
Bunu kırçıllaşmış saçlarımda görüyorum.
.
Bir yol var, görüyorum.

Demir al kaptan, gidelim bu limandan.
Uçsuz bucaksız denizler evimiz olsun.
Kaçalım, ardımızda bırakmadıklarımızdan!...
Ufuklarda kaybolsun gemimiz.
Yeni bir güne uyansın uykularımız.
Tatlı bir esinti bağrımıza essin.

Dostum ile sohbet eyledim geçen gece,
Dem vurduk eski günlerden,
Kırdığımız pencerelerden, basıp kaçtığımız zillere kadar...
Ne güzel günlerdi diye iç geçirdi...
Gözlerimiz, mazide kalan hatıralarla birleşti.
Kaldırdık bir daha kadehlerimizi

Yürüdüm ...
Adımlarımı sayarken geldin aklıma,
Hayallere bulanmış yüzün göründü sokak aralarında
Ellerimi uzatsam, dokunacağım sanki saçlarına.
Bir rüya sanki olanlar, yeni bir hayata uyanan taze bebek kokusunda...
Güldüm...