Korkmuyoruz Mehmet akif
En fazla ne edebilirler
Salsalar üstümüze ordularını israf
Yerle yeksan olup ancak kaçıverirler
Sevdiklerinin yokluğuna nasıl alışır insan
Halen daha hayatta olan sevdiklerinin
Canlı kanlı
Çok uzakken sana
Alışır mısın
Yaşar mısın
Sindi yine üzerime sigara dumanın İsi
Sorar oldum her gece enseme ,nefesini
Kaybettim sonu sana çıkan patika izi
Ne tarafa düşürdüm bulamıyorum
Sabırsızım ,sarma tütün gibi tütüyorum
Etmiyor dizelerim akçe ,söylenmiyor dilden dile
Yazılmıyor mektuplara, konukta olmuyor sevdalara
Okunmuyor şiirlerim, kuldan kula
Kullar kul oldu Tamah ettiler yavana…
Bir insan bir insana yeterdi elbet
Düşlemesini kırmasaydı ,incitmeseydi
Ötekini …
Sevseydi diğeri gibi
Ne günler kaldı geride
Gayreti ile değiştirmeyi neticenin
Izdıraplar kör düğüm olan akşamlar
Bitmek tükenmek bilmez içsel buhranlar
Bağırmak isteği avazın çıktığı kadar
Şimdi kum taneleri gibi
Darmadağın ıslak ve kuru
Serpiştirildik sahil boyu
Sen başka kumsalda ben başka
Dalga dalga atıyor kalbim
Yüreğinin kumsalına
Öğleden sonra ikindiye doğru
Yada erkenden kuşluk vakti
Ay parladığında gökte belki
Kapıyı aralayıp görebilmek seni
Bulaşık yıkarken tezgahta
Yazmaktan bile utanıyor insan
Bu soykırım bu katliam
Ufacık bebelerin Elleri
Bembeyaz
Ölüm renginde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!