Osman Aktaş 2 Şiirleri - Şair Osman Aktaş 2

Bir masal çocukluk zamanlarından
Geçmişe vurulmuş nişan kalacak.
Dalgaların savruk limanlarından
Fenerleri sönmüş umman kalacak.

Kar olup rüzgârın estiği yerde;

Bıraksalar şiir yazacaktım,
Biraz gül koklayacaktım
Bülbülden gizli...
Biraz renk toplayacaktım
Tuvale sığmayan mavi, beyaz...
Ama bu yaz

Eyy varlığımı borçlu olduğum eşsiz kahraman!
Koklarken vatan çiçeklerinde sen;
Solurken özgür havasında sen varsın vatanın…
Özgür yükselen yıldızların altında,
Göklere uzanan sevdalarım parlıyorsa
Borçluyum sana…

hey be!
öğlesine, akşamına ümit ektiğim,
göğsünde nefesimi çoğalttığım,
bir seher soğuğunda
unuttuğum gün tarlaları...

dalgınca gezdiğim sokaklara attığım kanca
voltalarımı vuruyor,
alıp gidemiyorum başımı
adımlarımın ayarınca.
yavaş yavaş bir perde inip gökten
ortalık kararınca,

Daha cüsseli çok uzakta
koca dağın buzluğanı,
uğultulu kırların tuğsuz yakın tepelerinden.
Doysun diye uğraşıyor sığırları
değneğini taşa dayamış sığırtmaç.
boy versin diye uğraşıyor küskün buğdayla

Geçmişin sandığını açtığımızda anılarımızın buğusu yükselir. Eskidiğinde bugünü o sandığa özenle yerleştirelim. Güve bulaşmasın, kokacaksa naftalin koksun, yarına ulaşsın da...

mahalle arkasında giden
ince toprak yollara
gömüldü cevizim;
kaybolup gitti

Ayaklarını yakmayan
Bir dünyaya soğuduğunda güneş
Başladı insanın yolculuğu
Kimi yürüdü dağ sırtlarına
Kimi sığındı kuytu yerlere
Birilerine kaldı sulak yurtlar.

İlk babı geçmeden
Kapandı gökler;
Kitap kapandı...
Yine kendimleyim
Erenler ya Hakk!
-Ne sol yanda Zühre

Güneştir hem doğar, hem batar
Yol uzun yürümeliyim
Işıkta...
Karanlıkta...