Osetya Çocukları Şiiri - Mehmet Demirkapı

Bu gece bir gerçeği fark ettim.
Boşuna ölmedi, Kuzey Osetya’da çocuklar
Ne onları öldüren askerler,
Ne onları rehin alanlar
Bu gerçeği fark etmediler.
Onlar anneleri babaları ölmesin diye öldüler
Onlar yetim kalmasın diye öldüler.

Ne Bush duydu seslerini
Ne Blair, ne de Putin

Onları öldüren makinelileri kullananların da,
Onları rehin alanların da çocukları vardı.
Tam üç yüz doksan dört beden
İki yüzden fazlası çocuk
Bir haftadır sarhoş gibiyim.
Sevinebildiğim bir şey yok.
Hüzündeyim, hırsım çok...

Çocuklar yetim kalmasın diye öldüler
Anneler dayanır yine de,
Ama ya çocuklar nasıl dayanır?
Görsün Bush, Blair
Görsün Putin ve Şaron
Filistin’de çocuklar bu acıya dayanıyor.
Irak’ta anneler-babalar bu acıya dayanıyor.
Şimdi Kuzey Osetya’da!

Hırslarınız tüm dünyayı ateşe verdi.
Bu ateş bir gün sizi de yakacak!
Bari kendi çocuklarınızı yakmayın.
Yakmayın çocukları,
Yakmayın canları.
Ne Bağdat’ta, ne Filistin’de, ne Osetya’da

Neler hissetti bu yürek Halepçe’de
Neler hissetti bu yürek Bosna’da, Afganistan’da
Bu yürek Afrika’da neler hissetti
Ne hissettik Hiroşima’da...

Bir daha yanmasın,
Yıkılmasın çocukların geleceği
Yanmasın anaların yüreği.

Şimdi anladınız mı?
Osetya’da çocuklar neden öldü?
Onlar annesi-babası ölmesin diye
Onlar yetim kalmasın diye öldüler
Onlar boşuna ölmediler.
Osetya’lı çocuklar…

İzmir 15.09.2004