Örüntü Şiiri - Mehmet Şerif Ekici

Rahından ah’ı kayır,
Aşkımdan a’yı sıyır
Göğebakan nun’um var
Ahu gözlüm, ‘’hu’’ çağır

Niçinde ‘’için’’ niçin?
‘’ I’’ da çok süssüz bir harf
Çengellidir güzel ‘’ lam’’
Üzengi eksi zengi
Ortasıyım affının
Bir sofudan elif al
Önüm sonum hep rüzgar…

Değilse de bir ücnö, odur öncünün önü
Tamah etme faniye, elimizde ‘’zal’’ kaldı,
Biner buluta çıkar, terkisinde ‘’erki’’ ne?
Gül vardı elimizde, ortasında ses kaldı
Beli eğri harfidir, elifbamda aşera
Kaf mim Kaf şin Kaf elif Kaf