Oruçla özgürlüğe yürümek Şiiri - Mehmet ...

Pencereden dışarıyı seyrediyorum
Rengi kirli bir bina
Çatısı yok
Ağaçların tepesi görünüyor
Tepemdeki klimadan hışıltı
Çağlayan suyun çıkardı ses gibi
Kendimi Değirmendere’de zannediyorum

Görünen gökyüzü puslu, durgun
Hiçbir kımıltı yok
Rüzgârsız bir gün
Sıcak
Baskın yemiş gibi yeryüzüne çökelmiş
İlk günü orucun
Günün yarısı
Suskun dışarısı

Tarlalar, bağlar, bahçeler, inşaatlar
Hayalimden geçiyorlar
Susuzluğa kavruk dudaklar
Oruç tutuyorlar

Tutmayanlar da var
Belki bir gün tutacaklar
Belki bir gün tutulacaklar

Orucun ibadet oluşu bir yana
Her zaman bir başka gelmiştir bana

Hatırlarım ateist bir arkadaşımı
İnanmasa da oruç tutardı
Niçin tuttuğunu sorduğumda

Gülerek; “disiplin aklıma
Disiplin duygularıma
Disiplin kararlarıma”
Derdi bana….

Nedenini anlardım o zaman
“Ermemiştir bütün devrimler
Oruç tutmadan kıvama”

Geçmişin bütün toplumlarında
Oruç özgürlüğe yürüyüştür aslında
Sahip olarak, akla, duygulara
Sahip olarak, hayata
Sahip olarak, zamana
Disipline olmaktır insanca

Onun için her tuttuğum oruç
Sözümü sözüme geçirdiğim
Sözümü benliğime geçirdiğim
Beni ben yapan irademi hatırlatır bana

Açlıktan ölümü bekleyenlerin olduğu dünyada
Güneş altında bir avuç ekmek için çalışanların olduğu dünyada
Oruç tutmakta neymiş derim aklıma

Her şeyi yiyip içme özgürlüğümün yanında
Hiçbir şeyi yiyip içmemek kararımla
Özgürlüğüme sahip çıkardım insanca
Farklılıklarla yorumlasam da

“Oruç desem bir başka
Bilinç desem bir başka
İnanç desem bir başka”

Hayret ağaçlar kıpırdamaya başladı
Rüzgârla yeryüzü selamlaştı
Bir esinti deniz kenarından
Dağlara doğru kucaklaştı

Suskun insanların
Konuşkan zamanlara
Ağıt dökme vaktidir gün
Yemeyerek, içmeyerek, bilinçten düşmeyerek
Kaçıp giden zamandan bir avuç zaman yakalamaktır gün
Adına sahurla iftar vakti arası oruç desende
Aklımındır, irademindir, kalbimindir, inancımındır zaman
Her şeyine, her anına hâkim olduğun an
Zamana yenik düşenlerin
Yükselişe geçmek için yola çıktığı an
Koskoca bir yıldan çalınan

10.07.2013 – İzmir