Ortalık Adamı Şiiri - Mustafa Elibol

Vuracağım kendimi riyakar gecelerin birinde
Güneş doğmayacak gibi zifir karanlık penceremde
Sorar gözlerle, arar gözlerle, şaşkın halimle
Saf salakımsı bakıyorum çevreme ürkek şeklimle.

Her geçenden bir imdat, bir merhamet dilenircesine
İnsanlık onurumu, vahşice ezercesine
Kendi kendimden nefret edercesine
İçiyorum yine riyakar gecemde...

Riyakar bir gece daha son bulacak bu akşam,
Kadehler dolup boşalacak, erişilmez ihtişam
Yan masada bir yosma ve şuh bir kahkaha
İçimdeki nefret mi. ibret mi, sevgi mi belli değil,
Hele bir yudum daha al
Ortalık adamı, ortama ardına kadar eğil...