birbirine hiç benzemeyen duygularla
ortak kavgamızdı yaşamak.
bir yerinde düşlerimiz,
boyun bükerdi sabaha
bir yanda da yüreğimiz,
ne kadar kopuk,ne kadar yalnız
ve ne kadar da ihanete yatkın.
kaybolurken düşlerimiz zamanla
payımıza düşen,
sızısı dinmeyen yaraların
üstüne kül ekmek olurdu beklide
yeniden gülümsemek.
Kayıt Tarihi : 5.7.2009 21:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!