Ortaçağ kırmızısı Şiiri - Via Vigilandum

kızıla boyanmış kadınlar )

kentin en orospu köşelerinde, intihar süsü verilmiş şiirlerden
ve seri katillerin adım adım dolaştığı izbe sokaklardan geçiyorum
ortaçağdan kalma aforoz edilmiş bir kadının çığlık çığlığa
bakan gözleri değiyor, içimin karanlık ve dipsiz dehlizlerine
ayak izlerini takip ettiğim her bir sözcük beni sana getiriyor
yolunu kaybeden her şiir derinleşen sokakaralarında
geneleve düşüyor ,inançsızlığa olan inancım bir kez daha şahlanıyor
beynimin en uhrevi köşelerinde
söyle kadınım birgün bu inançsızlığın ortasında bir tanrı
hiçliğin kan kızıl akan kanından şahlanırmı yeniden
senin bedeninde hangi ölü doğmuş peygamber inkar etmez kendini
ahhh kızıl saçlı kadın
sen saçlarındaki kızılın içsel şehvetini yaşarken
kaç cinayet kendini recm etti kan kokan bedeninde
içinde öldürdüğün çocukluğun, kızılıllığında çığlıkların
suskunluğun kızıla boyanmış okyanusunda
şimdi recm etmelisin beni
katledilmiş tüm kadınlar adına

via vigilandum