Ey Hâfız! Sen ki Rabb’in katında vahiy melekleriyle berabersin,
Kıymetlisin, değerlisin.
Dilinden süzülüp kalbine yerleşen her Ayet,
Aşkına bir vefâdır, sadâkattir.
Ört üstünü ey Hâfız, hıfzınla titreyen ruhun üşümesin.
Vahyin ağırlığıyla örtüsüne bürünen,
Her gece Rabb’iyle dertleşen nazlı bir Peygamberin var senin.
Kimse duymasın seni, kimse görmesin, kimse bilmesin ne çıkar.
Rabb’in sarıp sarmalamışken yüreğini söyle Hâfız,
Senin kime ihtiyacın var?..
Kayıt Tarihi : 30.1.2025 09:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!