Örnek Aile Şiiri - Turgut Çakır

Pir Sultan Abdal şöyle der:
'Atılan akılsız taşlar beni yaralamıyor,
İlle de dostun gülü yaralar beni.'
Yaralı bir kuş gibi dolandım
Sonunda bir dost sarıldı bana
Üzülme dostum sen örnek ailesin
Sonunda sen kazanacaksın
Örnek aile olmak ne güzel
Ne güzel herkesin yüreğinde güneş olmak
Ne güzel karanlığı aydınlatmak
Ve aydınlık yolda yürümek ne güzel
Dün karanlığın derinliğinde ışık arıyordum
Bugün ışık derinliğinden yüreğinden çıkıverdi
Kocatepe'den doğan güneş
Bilecik'e, Bilecik'ten Eskişehir'e
Eskişehir'de büyüyen güneş
Çanakkale'de doğdu yeniden
Bir anlık öfke, çılgınca uzandı denize
Dalgalar geri geldi hükmetti bana
Karanlığın derinliğine çekti beni kin
Kirli sulara itiverdi beni
Öfkeli bir rüzgar söndürdü alevini aklın
Açtım ağzımı, yumdum gözlerimi
Kör gözlerim üzerine dökülen toprak
İyiliğin, güzelliğin üzerine çöktü
Sanki deprem oldu da kaldım çökük altında
Kimse yok mu orada diye bağırdım
Bir el uzandı bana, tuttum elini
Yüzümü aydınlığa çevirdim hemen
Bir türkü duyuldu uzaklarda
'Söğüt'ün çarşısına gün doğar karşısına
Ah insan hile yapar mı
Kapı bir komşusuna
Aldırdın beni
Gül iken soldurdun beni'
O zaman ışıklara bakıp yudum ellerimi
Arındım kirlilerden
Yeşil gözler uzandı aklıma
Kentin görkemli bakışında
Bir çift girdi denizin mavilerine
Toplandı insanlar yanıbaşımda
Örnek aile olmanın yaşadım kıvancını
Ne güzel şey örnek aile olmak
Dünya dünya açılan gözlerde durmak
Ne güzel heey