Ormanın Kitabından... Şiiri - Burhan Kale

Aslan bir kükredi “Benim bu orman,
Ormanın Kralı benim ben” dedi…
Çakal bir titredi “Alevin saman,
Üflesem sönersin bitersin” dedi…

“Ben bir efsaneyim adım da yeter,
Bir orman ardımda ot gibi biter,
Aslanın tahtında baykuşlar öter,”
Kartal “ Pençemdesin yitersin” dedi…

Güvercin “Getirdim bir filden istek,
Aslana vurulsun ormanda köstek”,
Tavşandan, tilkiden çıt yok, yok destek,
Çakal “Duman, duman tütersin” dedi…

Tavşan “ Kartalın keskindir gözü,
Ormanda dinlenir tek onun sözü,
Her zaman haklıdır mangalda közü
Bırakmaz yanarsın atarsın” dedi…

Aslan “Bilemedim ormanın hali
Değişmiş çakalın, sırtlanın dili,
Karınca yutuyor koskoca fili,
Nasıl huzur ile yatarsın” dedi…

“Düzeni bozanın düzeni olmaz,
Bu orman çakala, sırtlana kalmaz,
Kartal yüksek uçar ormana dalmaz,
Sonunda yorulur bitersin” dedi…