Ormancı Hamdi Abi Şiiri - Ömer Faruk Baykal

Al bir ata biner,
Körüklü çizme giyer,
Biri belediye,biri imam nikahlı,
İki hanımla halvet eder,
Kapı komşumuzdu ormancı Hamdi Abi.

Mahallemizdeki iki devlet memurundan biriydi,
Boylu,poslu,giyim kuşamı her zaman özenli,
Saçlar biryantinli,çizmeler boyalı,
Atı eğerli,tımarlı,
Beylik tabanca sağ kalça üzerinde kemere takılı.

Akşamları meyhanelerin müdavimiydi,
Evinde içmez,
Mahallede sarhoş görünmez,
Komşuları rahatsız etmez,
Fakat evde sorunlar vardı galiba be Hamdi Abi.

İmam nikahlı,genç olan karısını kaçtı dediler bir gün,
Yakın köylerden birine,
Daha önceden sevdiği birisine.
Köyünün bıçkın delikanlılarındanmış,
Belediye nikahı da yapmış.

Yirmi sene geçti belki bu olayların üzerinden,
Evlenme işlemlerimi başlattım,resim veriyorum,
Nikah defterine yapıştıracaklar,
Benden önce evlenen çiftin resimleri üst hanede,yapışık.
Hamdi Abi ile yaşlıca bir sarışın,başı açık.

Nikah memuru ile aynı mahallenin çocuklarıyız,
Merakımı gidermek için söylüyor,
Pavyondan kurtarmış Hamdi Abi,
Daha öncekiler ne oldu diyorum,
Terkedildiğini öğreniyorum.

Yalova'ya yerleşmiş daha sonra,
Dayımla karşılaşmışlar içkili bir restoranda.
Çökmüştü ama gene kranta görünüyordu dedi,
Bir oğlu vardı,
Yaşantısı babasına benzemedi.
(02 Haziran 2006)