bir karıncanın ayak izlerine dolandı dünya
Susuz bir sancıya yürüdü dağlar
yüreğini alevle yıkayan bir kadın binlerce kadın doğurdu
gönül sağrısında
Bir leylek sonsuz gün uyudu siyahın eşiğinde
günebakan güneşi aradı çıngılar arasında
sesinde annesi ağlayan bir adam gibi yaralı memleket
kabuk tutar elbet yarası kuşların
orman hüznünden başlar örmeye saçlarımızı
doğar gün
yeniden başlar insan sebepleri yırtarak
Kayıt Tarihi : 2.8.2021 13:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yarası henüz kabuk bağlamamış ülkemin yanan ormanlarına köylerine Umudu öfkesinden büyük olanlara Hüznü yarınlara umut barındıranlara
beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (1)