Orman Gülüm Şiiri - Nuri Özdemir

Unutmuşsun güneş dilini,karartırsın sabahlarımı.
Hatırlamazsın mevsimini,bitirirsin uykularımı.
Aşkın aktığı günleri teslim edersin bir çobanın uykusuna,
Beni ayrılık ağlarından toplatırsın rüyalarımdaki balıkçılara.

Aşklı sevgisizlerin arasında sevmeye mahkum bir sensizim.
Keşke gitseydin de böyle durmasaydın alaca kargalara dönmüş
Nankör aşıkların arasında beyaz cennet güvercini gibi.

Altın hurdası bir ayrılık bu,gümüş gözlerinin ışıltısıyla.
Umut avlatır bana mutsuzluğumdan.
Bilmez ki bağışladığım gururumun sesi içimde.
Sana gurursuz ve bedensiz başlayayım.

Bir bahar bahçıvanı olmak isterim güz kalmış aşkımızın bahçesinde.
Ama sen bir orman gülüsün gümüş gözlüm,
Gece kulandığım dille konuşmazsın.
Bu yüzden kara sabahlarımı anlayamazsın.

O kadar günah çarpmış ki bize masumiyet şaşı bakar yüzümüze.
Hiç bir rüyamda şiir yazmadım çünkü aşkı yıldızlarda aramadım.
Şimdi hiç bir bahçe gülü ilham vermiyor.
Orman güllerinin güneşşiz özetini çıkarıyorum...