Orman Şiiri - Muhammed Taşbaşı

Yarısı yanmış bir ormanda uyanıyorum
Küller yağıyor üzerime
Hemen tüfeğime sarılıyorum
Belki düşünebildiğim son an olur diye seni düşünüyorum
Daha ne kadar genç olduğumuzu hatırlıyorum
Suyun üzerinde yürüyormuşuz meğerse
Ben o dakikaların ve saniyelerin farkına varamamışım
Her zaman ki gibi sarılmışım
Her zaman ki gibi gülmüşüm
Her zaman ki gibi sevmişim
Ormanım yanıyormuş meğer
Ben her zaman ki kıvılcım sanmıştım
Küllerle sarılı bedenim
Ateşi başlatanı vurmak için kalkmıştı
Gülmediğim bir palyaço şakası bu
Sadece ormanımı değil tüm dünyayı ateşe verse
Saçının teline zarar veremezdim ben