Orkun Aydın Şiirleri - Şair Orkun Aydın

Kadın “ hüznünü çalarken bedenime kasvetlice”
Ben “ bir baltanın ağaca sevdalanması gibi kararsızca”
Aşk “ dökülen içimizden '

Karanlıkta aynaya bak demiştin;
Baktım,
Düşler ülkesini karabasanların doldurduğunu gördüm
Benliksiz bir yolda
Boğuk, acı bir eskizdi aslında gördüğüm
İnsanların saklambaç oynadığı

Ağlayası gelir ya gecenin
Hani yıldızlar düşer ya gökyüzünden
İşte böyle bir şey bu akşam
Yorgun düşüyor gözlerim
Süzülüyor derinden
Güller açarya zamanından önce

Savaş ıslıkları dolanıyor, deliyor çelik duvarları
Ve ben küçücükken öğrendim ölümü
Bir an ömrümce sürdü ölümüm
Kalkan gibi sözler, savuruyor beni sevdamı
Ve ben daha yeşermemişken öğrendim acı çekmeyi
Bir an ömrümce sürdü acı çekişim

Bir yandan soğuk şehir yaşamını kavramak
Ayrılık ve dargınlıklarla bunu daha da öte bir çıkmaza sürüklemek
Diğer yandan sahildeki yosun gibi sararıp sensiz kalmakson günlerin en cazip düşünceleri arasında....
Sana dair ne varsa bende atkın, hayalin, kokun
Yıldızlara kadar uçtular
Çünkü onlar ulaşılamayanlardır

Tek düzeleşmiş kentlerin insanları
Ve onların arasında boğuluyor tarihin ince yazgısı


Tanrılar elleriyle deviriyor piyonları

Ulaşılamayan bir anıdır
gözlerinin ucundaki bulutsuz yağmur
gerçeğidir oysa hayatımızın anılar, yaşanmışlarıdır
Esirliğimizin kanıtıdır
tozlu yıllara gömülü onca gülüşmeler
hatırla, hüzünler

Az sonra tükenecek çığlıklarım
Mürekkebim kuruyacak
Sesimide yazmayıda unutacağım sanki
Kelimeler dağılacak birer birer
Hasretimi biriktirdiğim kalbimi sunacağım sana
Biraz sonra zaman duracak

Tanınmıyordu;
Yalnızlığını hissediyordu kadın
Sürüklenmişti yüreğimden taaa buralara kadar
Deniz gibiydi;
Uçsuz bucaksız, derin, yaşamsal ve ölümcüldü
Farklıydı;

Sokak lambasının içime çaldığı sarı loş ışık
Buğulu camdan odama doluyor
Gecenin gözlerinden akan karanlık
Sisin verdiği telaşa bürünürken
Süregelen zaman
Nicedir söyleyemediğim sözlerim