Orkide'den papatyama Şiiri - Nimet Öner

‎
‎Orkide'den Papatyama
‎
‎Adın Yasmin...
‎Bir çiçek kadar naif,
‎bir gözyaşı kadar gerçek…
‎Ben sana şiir yazmadım papatyam,
‎ben sana
‎kendimi anlatan bir bahar bıraktım avuçlarına.
‎
‎Her okuduğunda ağladığın mısra var ya,
‎ben onu
‎senin kalbinde yankılansın diye fısıldadım gecenin kulağına
‎Senin sessizliğine yıldızlardan yorgan yaptım,
‎üşüme diye…
‎Senin gülüşüne dualar okudum
‎sönmesin diye…
‎
‎Ben sana şiir değil,
‎bir ömürlük mektup yazdım papatyam
‎Kimi zaman gözlerinle ıslandı sayfalar,
‎kimi zaman yüreğinle
‎çiçek açtı satırlar
‎
‎Sen bana “orkidem” dedin,
‎bilmedin mi
‎Sen orkidem dedikçe yeniden heveslendim filizlenmeye
‎Kırılmadan,
‎dağılmadan,
‎sadece büyüyerek…
‎sadece sevgiyle.
‎
‎Sen ağladığında
‎şiir susmaz papatyam.
‎Şiir, seninle bir olup
‎gökyüzüne dua gibi yükselir.
‎Ve bil ki,
‎senin her gözyaşın
‎benim kalemimin kutsalıdır.
‎
‎Sen şiirleri okurken
‎ben yeniden yazılırım…
‎Her satırımda senin izlerin,
‎her noktamda senin iç çekişlerin var.
‎
‎Bu yüzden
‎bu şiir senin…
‎Senin yüreğine serilen bir beyaz tül gibi,
‎senin gözlerinden akan
‎en sessiz teşekkür gibi…
‎Bu şiir senin adınla çoğalsın:
‎Papatyam
‎
‎Azra Nimet Öner
‎
‎