Yazmak,yazmak ve yine yazmak
Unutana ve unutulana kadar yazmak
Neden mi yazmak?
Boş bir bekleyişi
Manalandırmak için yazmak
Aşk bir okyanus gibi
Bizlerse içine düşmüş
Aptal balıklar gibi
Yüreğimiz,benliğimiz
Çepeçevre iken aşkla
Yine de anlayamayız
Bir insan daha vardır
O ki
Hem sever hem sevilir
Sevmek,sevilmek değerlidir gözünde
Ve bencilde değildir
Sadece tahtı doludur yüreğinin
Sen ki
Ana sütü kadar temiz
Ve acımasın diye içi
Karıştırmayan okyanusa tuzunu
Deniz kadar özelsin
Sen ki
İhtiyar diyor ki gence
Evlat
Karanlıklar ülkesinde
Bulursan bir ateşböceği
Sakla hemen,yüreğine
Ve devam ediyor
Gökyüzü kapkara,etraf tenha
Kafam karışık
Oturmuşum bir banka
Yanımda sadık dostlarım,iki elimde
Her çıtırtı irkitiyor beni
Korkuyorum,desem bilemiyorum
Aşk,aşık olmayana
Bulanık sular gibidir
Kaybolmaktan korkar
Boş bir ifade
Donuk bir surattır onun zihninde
Ve angaryadır
Uysal bir taydım
Kalbim ise düşmandı
Bir kız çocuğuydum
Korkunca Tanrı’ya sığınan
Dinginliğinden akıp gittim
Taşa taşa akan nehirlerle
Direniyorum
Ama boyun eğiyorum
İlktir sensizliğin üzüntüsü
Ve yenilmişliğin,kaybetmenin endişesi
Vazgeçmenin ezikliği ise
Bütün bedenimi sardı
Kayıp şehrin sokaklarında
Yürüdüm günlerce
Sandım ki rehber sensin
Güneş doğdu,sabahın soğuğu suratımda
Sırtımda parkam
Umudun sen demek olmadığı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!