Orhan Erdoğan Şiirleri - Şair Orhan Erdoğan

Canan seni sevdiğime
Pişman ettin lanet olsun
Sana canan dediğime
Pişman ettin lanet olsun

Sevinmiştim döndüğüne

Bir zaman gül gibi kokardın bana
Karşıdan el eder bakardın bana
Fırsatını bulur,koşardın bana
Bir zamanın diğerine uymuyor.

Neden bilmem sözlerinde durmadın

(coğrafya)

Anlatırdın İstanbul un güzelliklerini
Taaa…ilkokul sıralarındayken
Hayrandım,düşlerim çoğalmıştı rengarenk
Bu şehir için.

Ayrıldım uzak yıldızlardan o gece
Ağladım hasret ıslandı yüreğimde
Bekledim, buğulanmış penceremin arkasında
Belki, sokağımdan geçersin diye
Geçtin,gecenin geç saatinde
Rüzgarına bağlanmış kuru bir yaprak gibi

Düğünde bayramda içini çekmesi vardı
Mutluluk dendiğinde boyun bükmesi vardı
Ağlayıp göz yaşı dökmesi vardı
Ne bileydim hepsi, yalanmış,yalan

Bir zamanlar bana mutluluk verdi

Beddua etmeye dilim varmıyor
Dilerim ki yana, yana kalasın
Neyleyim ki gönlüm vazgeçemiyor
Sende beni an’a, an’a kalasın

Verdiğin sözlerin girsin düşüne

Sensiz geçen günlerde
Kapıyı açıp içeri girdiğimde
Yalnızlığın,görünmez duvarına çarpar yüreğim.
Senin dokunduğun ne varsa
Seni hatırlatıyor ya
Onlarla gideririm, gecenin dayanılmazlığını.

Dalarken gecenin sessizliğine
İnanırdı aşkın eşsizliğine
Alışamadı hayatın sensizliğine
Sevgiyi içine gömmüştü dersin.

O ömründe bir kere dilendi

Ey nazlı canan bir defa yüzüme gül ki
Açılsın gamlı gönlüm gözlerine bakarak
Sen beni anlamadın bir anlıyandan sor ki
Orhan can verdi derler ismini sayıklayarak

Sen benim çektiğim en tatlı çilesin bil

Işığa gerek yok
Gözlerinin parıltısı var ya
Uzaklaşma benden
Her uzaklaşışında
Karanlıklar büyüyor,
Bir burukluk yaşıyor yüreğim,