Orhan Aslan Şiirleri - Şair Orhan Aslan

Sevdiğim sen şimdi kim bilir hangi ellerde
Belki bir nefeslik mesafede
Ne dağlarla ölçülür ne yollar yeter sana gelmeme
Sevdiğim sen şimdi bir nefeslik mesafede

Ne gözlerim erişir gözlerine

İşte yine bir namaz vaktinde
Koşar adım yürümek ezan sesine
Sanki kavuşmak gibi o sevgiliye
Ve bu ne aşk ve bu ne hasret

Yıkanmak tüm kirlerden arınmak

Bazen bir araç olur ölüm
Baba bakarken oğlunun gülen gözlerine
Ansızın çıkar yoluna ölüm
Büyük bir korku olur girer yüzlerine

Bazen bir savaş olur ölüm

Bir düşünce bütün dalgalarıyla
Dövüşüyor aklımın kıyısıyla
Yüreğimde bir boğulma korkusu
Kalbim ürkek yorulmuş sancısıyla

Damda baykuş ölümün kokusuyla

İlkin gözlerinin yeşiline takıldı gözlerim
Bir ormanda kendimi arar gibi oldum
Hayatın bilmecesini çözer gibi
Sanki bir göçükte biraz nefes dedimde Gözlerine sığındım
Biraz nefes lütfen, biraz gözlerin, biraz gözlerin
Sonra ellerini uzattın bana, ellerin kurtuluştur

Bu günlerde biraz telaşlıyım bayım
Biraz hüzünlüyüm birazda sessiz
Sonbaharın o yıkık döküklüğü yine üstümde
Çıplak ağaçlar kadar utangaç ve mahçubum
Üşüyorum bayım solgun yüzlü çiçekler kadar üşüyorum
Çiçekler ölüyor o güzelim papatyalar laleler

hayatın hüzünlü bir anında
Bir depreme yakalanıyor kalbim
sarsılıyor sırtımı dayadığım duvarlar
Evler korkuya mahkum
bir titreme yakalıyor penceremde camları
Lambalar sönüyor

Ve bu gün de bitiyor
Güneş usul usul batıyor
Bir okul çıkışı, çocuklar evlerine gidiyor
Ayda, kendini gösterebilme telaşı
Kıyasıya bulutlarla savaşıyor
İnsan neden yaşar diyorum

Hayata yeniden başlar gibi başlamak istiyorum
Her satıra bir umudu sığdırmak geçiyor içimden
Yaşanmış her acıyı sineye çekerek
Bir şans daha mutluluğa diye bağırmak
Kelimelerimin farketmesinden korkuyorum
Içimdeki huzursuzluğu, sesimin cılız tonunu

Ben şimdi öyle sessiz, gelecekten habersiz
Bulutlarla sarılı karlı bir dağ gibiyim
Ne cevherler saklı içimde ne sözler dilsiz
Yağmurlara alışık, güneşe hasretliğim

Kim bilir kaç ah saklı, yüreğimde kaç acı