Örgü Şiiri - Kasım Kobakçı

Yünümüz tek, kırkım aynı,
Renk vermez mi, kök boyası?
Ayıran kim ki, sayayı,
Sen ipliksin, ben lif miyim?
*
Eğirilen kirmen döndü,
Kimi yandı, kimi söndü,
Topak topak, rafa kondu,
Sen çilesin, ben top muyum?
*
Şişler geçer, şıkır şıkır,
Sabır ister, tıkır tıkır,
Emek verdik, bakır bakır,
Sen demirsin, ben sap mıyım?
*
İlmek attık, sıra sıra,
Düşmeyelim sakın dara,
Merhem olduk, dizde yara,
Sen düzsün de, ben ters miyim?
*
Desen desen, kurulunca,
Gövde kola, sarılınca,
İp gerilipi, yorulunca,
Sen düğümsün, ben bağ mıyım?
*
Kaçan ilmek, sökük yapar,
Tutan eller, sanma kopar,
Giyen elbet, bir gün kapar,
Sen iliksin, ben cep miyim?
*
Kış gününde, sırta yoldaş,
Isıtmakta, hep bir kardaş,
Soğuk vurur, yavaş yavaş,
Sen hırkasın, ben şal mıyım?
*
Güve yerse, delik açar,
Emeğimiz, hepten uçar,
Kalsa ipler, ucu kaçar,
Sen yamasın, ben küf müyüm?
*
Son sırada, bitti örgü,
Tamamlandı, bunca döngü,
Yoktur artık, başka görgü,
Sen yumaksın, ben çöp müyüm?