Ördek Yavrusu Şiiri - Seyrani Göl

Aldık bir ördek yavrusu on beşe,
Köy yeridir bizim de bir hayvanımız olsun diye.
Hanım dedi: "yem almadan olmaz!"
Ancak, yavrudur mısır tanelerini yutamaz!
Yiyeyeceği küçücük taneli olmalı!
Ördeğin boğazını tıkamamalı!"
Gittik bir zahireciye, verdik yirmiliği,
Kolayca yesin diye aldık bir kaç kilogram irmiği.
Ördek mini mini, sevimli mi sevimli...
Komşuların gözünde bizim ördek çok mu çok heybetli!
Söylenir dururlar, ördek değil deve sürüsü sanki.
Günler geçti ördek biraz daha büyüdü,
Hep sevgi gösterenin peşinden yürüdü.
Derdi yem değil, birkaç solucan...
Böyle salına salına yürürsen mahalleliye dert olucan! Neymiş de gezermiş boydan boya koca mahalleyi süzerek!
Onu da bir söylüyorlar ki ağızlarını büzerek!
Hanım dedi: "ben çok sıkıldım milletin sözünden, Olmayacak böyle, sat şu ördeği!"
Mahalleli sevinsin! Kına yaksın, herkes eğlensin!
Dayanamadık kem göze, acı lafa, kötü söze...
Sattık ördeği Veli emmiye.
Parasını da çok sanmayın değmiyor dilenciye vermeye,
Gitmek istemese de; nettik ettik ördeği paketledik,
Bir kuşluk vakti yeni sahibi ile gönderdik.
Utancımızdan şöylece bir sarılıp elveda bile edemedik. Artık, herkes rahatladı, daha da kimse bir şey demiyor! Ördek yine bizim mahallede, kodoş kodoş geziyor!
S.GÖL