Gündüz geceye varınca
Bedenim kül olunca ordayım,
Hasrete sıktığım mermiler,
Birgün hedefi tutunca ordayım.
Yalnızlığın adını koyduğum bu sensiz gecelerden birinde,
Hüzne bulanan gözyaşlarım dinince ordayım,
Hayat denen satrancın şahını,
Piyonla mat ettiğim gün de ordayım.
Sabrımın taşıpta ummanlara aktığı gün de ordayım.
Bilemezsin!
Ben hep ordayım,
Umudu unuttuğum yalnız odalardan birinde değilim artık,
Gözlerinin ardındayım,
Yanındayım.
Kayıt Tarihi : 30.3.2008 16:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!