Orçunca Aşkınca Şiiri - Urungu Şad

Ucu bitmeye ve her ânlar kırılmaya müsait bir kalem var elimde...
Bir yandan karalarken bu beyazı, bir yandan da düşünüyorum 'Acaba nazik mi davransam kalemime? ' diye...
Göz göre göre yeni başlamışken bitirememek, herhangi bir sözünün yahut bir kelimesinin ya da bir işaretinin eksik kalması demek yazının...
Yazanın zaten eksik...
Bir dert de çıkmasın yazıya...
Şuan, burada ihtiyacım var ona...
Ve ondan ötürü olan okumaktan dertli zevk tattıklarıma...
Çok ihtiyacım olacak onlara yarınlarımda...
Okuyup hüzünlenip gülüşüp dudaklarıma, yenisini yazıyor olacağım ona!
İsmini ya da sıfatını! açıklamaya gerek yok, görmüyor musun o var her satırda! ?
Uyandığımda, gözümün kenarında...
Giyinirken sürdüğüm kokumda...
Atarken adımımı kapıdan dışarıya, o ilk adımımda...
Görünce bir tanışı, verdiğim selâmın gülen yanında...
Sokakta beni gören veletlerin seslenirken ki mutluluğunda...
Ve çıkarken dik yokuşu, bitişinde aldığım derin soluğumda...
Ve karşıdan gelmekte olan rüzgarın soğuğunda...
Bu sokak bitip de dönünce diğerine, işte tam o sokağın başında, onu daha önce orada hiç görmemiş olsam dâhi...
Varınca ahbapların yanına, sorulan hâl hatır faslında...
Birkaç kişinin arasında paslaşarak dönen muhabbetin en can alıcı yanında...
Ve yokuş bitiminde aldığım nefesi salışımda...
Ve akabinde gökten gelen ıslak tabiat olayının yakınlığında...
Damla damla,
karınca kararınca...
Cânım ya!
Her ânımda...
E olmasa zaten, beden hayat da bulamaz ki hayatı da olmaz!
Hoş, bu cân sürmekte ikinci tekil şahısından eksik bu besbelli olan kederi...
Düşündüm de bir ân, kader; ama yazması da zevkli...
Bu nasıl bir ruh hâli?
Sanırım Orçun hâli...
Ki bu ruhun tek hayâli;
Bir ân olsun, yeter ki olsun görmek seni ve bir kez olsun, olmazsa da olsun sarılmak sana...
Sen, belki bunları çok görürsün; ama Tanrı'm kıyamaz bana; çünkü bunlar son nefesin, yani aşkın dileği...
Yeter ki yerine gelsin, ondan sonra tez vaktinden de önce gelsin ölüm meleği...
Farketmez!
Tut ki kabul olmaz dileğim,
Yemin ederim ne cennetine girerim ne de cehennemine...
Seni sayıklayıp volta atarım ol köprünün üzerinde...
Cennette ne işim var be?
Seni bir ân görmenin güzelliği yok ki içinde...
Ya cehennemde?
Sana sarılmanın sıcaklığı olsaydı içinde, bırak günahkarları, günahın kendisi olmazdı yeryüzünde...