Oradaydı yine sonbahar Şiiri - Hikmet Kaylı

Neden hüzün yüklüdür sonbahar
Ve ölümlerin ardından yakılan ağıtlar
Bir şairin düşünde fırtına var
Denizler kaynar, dalgalar ağlar

Köpükler küle dönüşürken
Bilirim oradaydı hüzün
Oradaydı yine sonbahar

-
Bir çocuk ağlar gece düşümde
Üşür saç tellerim, dona kalırım
Hiçbir şey gelmez elimden, korkarım
Uzun bir sessizliğe dönüşür bedenim
Uyanırsa yeniden

---

Her insanın acısı yüreği kadardır
Neden her mevsim hüzünle kaplıdır
Biraz yaz, biraz kış...
Ama çoğu sonbahar

Bırak ağlaya dursun insan
Bırak döküle dursun yapraklar
Bıraktığı yerde başlar
Her daim acılar

-
Yılların yorgunluğu sarar
Yavaş yavaş çöker zaman
Bir aynanın karşısında
Kar düşer saçının her teline

Yüzündeki her çizgiye
Bir “ah” çeker ya insan
Oradaydı hüzün
Oradaydı yine sonbahar

---

Her insanın acısı yüreği kadardır
Neden her mevsim hüzünle kaplıdır
Biraz yaz, biraz kış...
Ama çoğu sonbahar

Oradaydı hüzün
Oradaydı yine sonbahar