Oradaydi Tam Karsimda Şiiri - Fatih Yiğit

Ordaydi tam karsimda. Belki de umudumdu belki de aradigim seydi ama goruyordum tam karsimdaydi Belki sonsuz kadar uzagimda belkide bir cekimlik nefes kadar yakinimdaydi ama bilemiyordum...
efkarlanma krizleri ardi ardina geliyordu terliyordum.
Baksa bir sefer baksa bu tarafa belki anlatirdim ona herseyi gozlerimle..
Ama bakmiyordu gozune bir sey takilmis oyle ce ona baka kalmisti...
Sonra aniden ne oldu da bu guzellik abide si yuzunu burusturup isyankar bakislar arasinda aglamaya basladi...
yaslar kristal priltisinda birer birer ardi ardina sirayi bozmadan akip gidiyordu gozlerinden.
yanina gitmek teselli etmek istesemde yapamadim...
cunku beni tanimiyordu kim oldugumu bilmiyor du belki benimle ayni dili bile konusmuyordu yada konusamiyordu... Bilmiyorum bilemiyorum kafam oyle karisik ki anlatamam.

Allahim nedirbu?
yoksa ruyami evet evet ruya
(zaten hayatta yasanan butun guzellikler bir ruyanin baslangici gibi degilmidir goz kapayip acinca yok olur gider)

genede su komur madeninin en derinlilerinde ki karanligi andiran gozler su olduren bakislar su yakan ve parcalayan tebessumler anlatmak kolay ama gorupte yasamak var...

Hani yolda gider ken aniden kaza yaparsin ve sok gecirirsin olayi belki 1 saat sora anlarsin
iste oyle bir duygu benim kide inaniyorum yarina bir seyim kalmaz ve ben oyle aval aval durdukca katiyen bana bakmaz ve his ettiklerimi anlamaz ve sonra benden baska hic kimse bana hesap sormaz...

anladimki su 4 senelik ask tan hec bir sey cikmaz.