çağrımın eşiğinde kaldın
inançların gerisinde
hayat yoklarken bizi
orada kaldın
şekilsiz karşı kıyıda
kaldı şimdi geriye senden
gökten bir yıldızın kayışı
çocukları öpmeliyim
onlar anlar hiç değilse
çiçekleri sulamalıyım
doğurur
kokar
bakarlar gözlerimin içine
umudu bilemeliyim
keskinleşsin
ki
kessin
uzatmamam gereken ellerimi
yalnızlığın sessiz sesi
nakaratsız
ırmaklar sevinçle akarken
hüznü düşünemezler elbet
usulca yürümeli
buruksuz
dört mevsim kalacak değil ya
bu kar
bir öpüşle yırtılacak
gönlün orta yerinden
boğulurken sus
saçına mavi bulaşacak
Alaaddin EmreKayıt Tarihi : 1.2.2008 19:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!