Öpüş Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Öpücüklerle havalandık,
bir ten karmaşasında.
Belki ilk defa vardık,
muğlağın yapısında.
Gel gör ki bitmeliydi,
kör bir uğraş değil bu,
sıkça yinelenmeliydi,
günün yorgunluklarında.
Oysaki varlığım tek ve
yinelenmez, nasıl bir
kader ki bu, kolay
ötelenmez. Sessizce
tuttum elini, pamuk bir
çelik gibi, iyice
umutlandım, bu öykü
bitmez idi, daha çok
yaşardım, geçişgen
mesafelerde, anladım ki
mümkün, öpüşler heryerde.

24/03/2014.