Öpülesi Eller Şiiri - Ayşe Akdoğan

Ayşe Akdoğan
101

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Öpülesi Eller

Apartmana geldiğinden beri sessiz sedasız çalışıyordu sürekli. Bir taraftan bahçedeki çöpleri topluyor. Bir taraftan da çiçekleri suluyor, toprağı temizliyordu. O geldiğinden bu yana her tarafa bir canlılık gelmişti. Çiçekler nasılda canlanmıştı. Yapraklar daha da yeşillenmişti. Bir akşamüzeri Nevin ablanın tanıştırmasıyla tanışmış olduk. Mustafa amca. Yetmiş yaşlarında emekli bir öğretmen. İçim bir garip oldu öğretmen olduğunu duyunca. Hüzünlendim. O kadar asil bir duruşu vardı ki saygın emektar bir öğretmen. Görevli olarak çalışacakmış apartmanda…

Bir sabah kapımızı çalıp da, ekmek istiyor musunuz? Dediğinde boğazıma bir şeyler düğümlendi. Hiç bir şey diyemedim. Dilim tutulmuştu. Kapıyı kapattığımda aklımda bin düşünce vardı. Duygularım karman çorman. Kim bilir nasıl güzel insanlar yetiştirmiştir, kazandırmıştır topluma diye düşündüm. Her geçen gün sevgim artıyordu Mustafa amcaya. Konuşmak, dertleşmek çok istiyordum.
Bir sabah bahçeyi sularken Mustafa amcayla konuşma fırsatını yakalamıştım. İçimden o kadar çok şey geçiyordu ki. O öpülesi ellerinden tutup saygıyla öpmek istiyordum.
—Günaydın öğretmenim kolay gelsin, dedim
Gözleri ışıl, ışıl oldu bana bakarken. Yıllardan beri duymak isteyipte duyamadığı bir sözü duymuştu. Eski günlerine döndü birden. Gözleri dolu, dolu oldu.
—Günaydın kızım, dedi
Hal hatır sorarken; konuyu apartmanda çalışmaya getirdi,
—Bir emekli maaşım var. Ev kira kızım. Geçinmekte zorluk çekiyorum. Bende karşıma böyle bir iş çıkınca kabul ettim. Bir kızım var o hala okuyor. Bu zamanda çocuk okutmakta çok zor. Hayat zor be kızım. Eve ekmek götürmem lazım herkes benim elime bakıyor, dedi.

Afallamıştım sadece dinliyordum. Kafamı olduğum yerden kaldırıp ağaçlara, bahçedeki çiçeklere baktım. Bu bahçeyi bu kadar güzel yapan insan kim bilir öğrencilerine nasıl özenliydi. Hayat bu kadar zor olmamalıydı. Emekli bir öğretmenin o yaşta bile çalışmaya mahkûm olması içimi acıttı. Ellerine sarılıp,
—Ne olur öğretmenim saygıyla ellerinizden öpmeme izin verin, elinizin topraklı olması şöyle ya da böyle olması hiç önemli değil.
YETER Kİ O ÖPÜLESİ ELLERİNİZDEN ÖPMEME MÜSAADE EDİN…

AYŞE AKOĞAN/16.09.2010/MERSİN

Ayşe Akdoğan
Kayıt Tarihi : 18.9.2010 10:30:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Perihan Pehlivan
    Perihan Pehlivan

    duygulu bir hikaye. ne yazık ki bu ülke ekonomisinde eğitime eğitimceye yeterli pay bir türlü olmuyor. nerde üç kağıtçı varsa paraya makama boğuluyor. binlerce öğretmen açığı ile eğitime başlıyan Türkiye artık osmanlının son zamanlarını hatırlatıyor bana. suni bir refah seviyesi var ortalıkta. eğitim sıfırlanmış,tarım bitmiş ,hayvancılık can çekişiyor. bir şey yok mu ithal ederiz. iyide ne zamana kadar. neden bu hale geldik niye öğretim eğitime önem verip kendi üretimimizi arıralım diyen hiç yok. tam puanla kutlarım emeğine sağlık.

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)

Ayşe Akdoğan