Öpücük Sunma Vakti Şiiri - Simge Yıldırım

Kahinler kahini olacağım
Haberdar etmeyeceğim kendimi
Ey falcı
Ey şair
Ey ressam
Bana inanmayacaklar
Diyeceğim ki bu dünya aldatmaca
Gök dediğin burada
Yıldızları görmüyoruz
İnanın !
Saymayacağım
Dejavu paralel evren falan
Cennet ve cehennemi gördüm
Nurdan ve ateşten olanı da
Içime dönüyor bir çark
Biraz su biraz toprak
Körlüğümce körüklediğim hayat
Benim, inanmayın
Ben kahinler kahini değilim
İnanmayın üflenmemiş bir hayata da
Nefesin veya nefsin sonunda
Var ile yok
İyi ve kötü
Güzel veya çirkin
Bakın bir çarkın döndüğü
Zühre yahut kıble
Karanlık
Çokça karanlık bir ışık
Alnımın ortasında mühürlü bir yol
Pencereye çizilmis; yaşamım
Yalın bir yaşamakmış bu
Şairlerden ayrı düştüm bu karanlıkta
Insanlardan korktum böyle bi zaman
Korkmak en insan yanı yaşamın
İnsan ! Korkmaktan dahi korkan
Korkumdan
Tarihli şiirler yazdım, bencildiler
Gördüm sonra, gebe kalan şehirlerin ufku da
Karanlıktı
Bir el beni sıyırdığı vakit cismimden
Mavi bir ışık "Aşk" dense gerekti
Çünkü aşk göğsümden göğe yansıyan
Niye titriyorum
Niye titreyen ve uğuldayan bir şiir bu
Çünkü sonlu yaşamanın gerçeği
Çünkü biliyorum Özel ne kadar özel
Çünkü savaşmak gerek
Açıklanması gerek bir elma neden kırmızıdır
Bu gök nasıl çift yaratıldı
Ey ressam
Bana inanmayacaklar
Hayat ağacı biraz sarı
Sarıldığımca sarı
Ağaç gökçe yamandır
Dalda duran sahibinin yardımcısı
Savaş ezelde başladı
Çiğniyorum sözlerimi
Madak bundan böyle artık huzurlu
Ey şair...ne zaman gelir
Tüm dünyaya bir öpücük sunmanın vakti