Öptün Ve Coştum Şiiri - Ahmet Bektaş

Öptün Ve Coştum

Sen kendini bensiz görme…
Beni de değersiz sanma!
Kılını kıpırdatmaz hiç kimse,
Tavuk da vermez, kaz gelmeyecekse…

“İyilik yap denize at”
Hayallerimiz olmasa ne değerimiz var?
Cürümümüz kadar yaktığımız yer.

Kör ile sakatın hikayesini dinle.
Kör bir adam yolunu kaybeder,
Balta girmemiş korkunç ormanda, ışıksız ne eder?
Bilinçsizce sağa sola koşar,
Ayağı takılır bir şeyin üzerine düşer;
Üzerine düştüğü de kendi gibi sakat bir adam.
Onu yüklenir omzuna ve der;
-Haydi bize yol göster.

Hala soruyor musun? “Sen nesin? ”
Yoldaş, biz seninle aynı yol/dayız.
Söyle şimdi bensiz sen nesin?
“Hiç” değil mi?
Dönüş yok, bu yol gidilecek; anla,
Kıra döke ya da güle oynaya…
Sen ben kavgasını bırakalım;
Aslen bir sorun da yok ortada,
Zaten herkes kendi yolunda.

Sadece,
Sen öptün ve ben coştum.
Özeti bu.

Ahmet Bektaş