Öptüğün yerde kaldın Şiiri - Oktay Avcu

En iyisi
bir an önce kalkmak bu masadan.
daha fazla sarhoş olmadan. Döndürmeden kendini maskaraya, savrulan sigara dumanı gözlerini yakar.
ben alışkın değilim başkalarının sigarasında zehirlenmeye,
sende alışma diyeceğim.
ama aşk çaresizliktir.
Çaresizlikte aşktan beterdir
Önüne geleni savurur
Ne duygu
Ne his
Ne gurur
Ne onur
Ne mantık bırakır
istemediğinide yaptırır insana.
Hep fedakarlık ister.
Susarsın,
görmezsin
Işitmezden gelirsin.
dayanırsın
mecburiyet de adına.
Bir avuç kusmak istersin,
içinde kalır kusmaların,
ama sen bunada hayat dersin..
kaldıki
Sen
o özgürlüğü haketmişken
kendini mahçup
ve mecbur hissetmeni anlamış değilim.
Söndür sigaranı diyeceksin .
şu yana savur dumanı diyeceksin. İstemediğin bedense
Öte git diyeceksin
Ve dediğini yaptıracaksın
ve kalkacaksın masadan.
Terkedeceksin yatağı
ama her defasında kendine zulmetmek varken.
Oturduğun yerde kaldın.
sarıldığın yerde kaldın
öptüğün yerde kaldın,
yaz güneşi değil neyini yakacak. kışın ortasında.
Donmak dururken.
Bu masadan kalkmak gerek.
Usulca
ve usturubluca.
Son bir bakış
kalsa ne gözlerimde.
Kalmasa ne,
anladım
habire zulmedeceğim kendime,
anladımki iskenceyi seviyor bedenim.