Öpte Geçsın Anne Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Erkeğin ilk neresine bakarsın deme hayat
Kırık cam parçalarım yüreğime batiyor
Bakmam bakamam
Agir geliyor yaşamak denilen sarmal bulmaca
Pek bir acıtıyor imkanli imkansızlıklar
İnsan tadını bilmediği yemeği anlatamazmis ya
Bana mutluluğu kim tarif edebilir
Kim öğretebilir

Ben mutluyum desem gözlerim darılır bana
Ben mutluyum desem alır valizini çıkar ayaklarim yola
Ben mutluyum desem dudaklarımı terkeder sözcükler
Ben mutlu değilim be hayat

Böyle dümdüz yatıp
Soluksuz kalasım var
O kadar yorgun bir bedeni sürüyorum ki
Tuvalimden çalinan renkler bile ilgilendirmiyor artık beni
Biliyorum hayat yine kuşanıp silahlarını cikicak karşıma
Utanmadan bir de bakacak gözlerime
Suç hep atılacak kadere
Ve ben bir arpa boyu bile yol alamiycam yine

Suçlu kim
Suç ne
Ben neden burdayim derken
En üryan yerlerim acının cibanlariyla tanışacak
Göz bebeklerimde kan çanağı bir acı
Dilim titrek elim sancılı
Acımadı ki de diyemiyorum
Keşke gerçekten acımasa
Ama acıdı be hayat hemde çok acıdı
Öpte geçsin anne
Senin öpüpte iyilestiremeyecegin
yara utansın
Utansin anne utansin
16.01.2024 11:04