Küçük parçalara böldüğüm kalbimi,
Dilini bilmediğin için rafa kaldırdım yeniden.
Vecd, satır boşluklarını anlamaktı daimi..
Birlikte olamıyorsak şairin olamam aniden.
Loş bir ışık yaysam da kararmış bakışına,
Gülüşünden başka bir hüsün düşünmedim.
Tek bir yalnızlık gözyaşında boğulsam da,
Sevildiğini bildiğin göletten havuz bekledin.
Binbir gecedeki Şehrazat’ın sabrı enteresan,
Bin gündüz cefa etsen de içim hep ılık sıcak.
Sevgim mum gibidir, yalan olsaydı floresan,
Yalandan karardığında seversin beni ancak.
Kitap ve gün batımı, gözlerinin iki temel öğesi,
Müthiş bir dalgınlıkla, onları okumaya düşkünüm.
Yalnızlığım görülene dek iyi gecelere küskünüm.
Kuzguncuktu gözlerim, yarı kör etti aşkın gölgesi...
Kayıt Tarihi : 11.6.2019 13:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!