“İnsan ömrü dediğin kaç sayfalık öykü ki,”
Kötü şeyler karalar yırtıp yırtıp atarız.
Dilimizden düşmeyen bu ne hazin türkü ki,
İçimizi kavurur, aklımızda tutarız.
Kucaklayıp getirsem tümüyle gökyüzünü
Nefesinle dağılsa beyazlamış saçlarım
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta