Opak bir sevdanın hüznü

Bende değildin

kollarını dolduran sıcaklığın buğusu kalmıştı penceremde

Gözlerinden yağmıyordum toprağına

yerimi kaybetmiştim orada

yine de yanındaydım

Varlığın kalbimin yalnızlığı gibi dururdu

içime taşınan bu sessizlikte

uğultuları nasıl yamarım şimdi

bende değildin

kanatlarımdaki taşları çoğaltırdı

günbegün azalan kelimelerin

ellerim titrerdi

bir ağaç gövdesine insan olmanın yükünü dökerken

bir çölü bakışlarımın günışığında severken

bir şeyler öldü evimin ortasında, kalbimde

öznesi yalnızlaştı kalbimin

uzun mesafeli bir yas giydim yollarımda

bana yalnızlığı neden sevdirdin

Şimdi taş yüklü kanatlarla

Olur olmaz göklerde çırpınıyorum

Seyrelterek içimdeki hacimli heykelleri

Düşmemek için sığındığım

Neden sen değilsin

Bahar Gök Barman