Onurlu Ölüm, Haram Lokmadan Evladır

Kaldırım taşına düşmüş bir gölge
Gün ağarmadan kalkmış
Aç karnına, sabah ezanıyla
“Bismillah” deyip bakmış etrafa
Ne iş var, ne umut
Ama o hâlâ başı dik
Cebinde bir simit parası yok belki
Ama alnında terin, bileğinde hakkın izi
Sığınmıyor harama,
Eğilmiyor bir lokma için
Aç kalıyor ama
Boyun eğmiyor.

İş teklifleri var — kirli
Bir kalem oynat,
Bir evrak imzala,
Küçük bir yalan söyle yeter
Ama o “Hayır!” diyor:
“Benim annem bana helal öğretti.”

Bir somun ekmek kadar sade,
Ama dev gibi onurlu
Şose boylarında kıvranıyor
Yalpalıyor, titriyor
Ama harama el uzatmıyor.

Onu aç bırakan — bu adaletsiz sistem
Onu görmezden gelen — meydanlarda nutuk atanlar
Ona yardım etmesi gereken —
Ama “muhalefet yapıyoruz” diyerek
Zulme vitrin süsü olanlar…

Çünkü bu ülkede
Açlık bir sınav,
Haram bir cevap.
Ama bazıları bilir:
İmtihandan geçmenin şerefi
Tok olmanın değil,
Doğru kalmanın harcıdır.

Ve bazıları
Açlıktan ölmeyi seçer
Bir lokma harama
El uzatmamak için.

Onlar ki
İsimsiz kahramanlarıdır bu çağın
Adları tarihe yazılmaz
Ama alnı açık,
Yüzü paktır.