Herkesin içinde derin bir yara vardı.
Herkes herkesi daha mutlu sanıyordu.
Herkese farklı bir herkes görünüyordu
Umutlu olan herkes değildi.
O herkes ne yazık ki acıların beşiğiydi.
Karanlıktı tüm yollar.
Açılan yeni kapılarla tekrar yazılıyordu destanlar.
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta