Karanlık, benden aldığı ile üstün.
Gece ise senden aldığıyla güzel.
Birbirine hakim iki güzel bütün.
Şöyle düşün;
Benim karanlığım sayesinde,
Senin adın gece.
Halen bir ada arıyorum denizin ortasında,
Şişiriyorum sürekli teknemin yelkenlerini.
Uzun zamandır bu denizdeyim, rastlayamadım birine.
Dinmedi de bekleyişimin rüzgarları.
Birçok ada vardı önceden bu denizde,
Toz gibi, yükselirim ben hala.
Arsızlığım keyfinizi kaçırır mı?
Niye kasvet çöktü üstünüze?
Çünkü sizin tabularınızı yıkan bir neslim.
Tarihin utancının kulübelerinden firar ettim.
Acıya kök salan bir geçmişten geldim.
Seninle anlam kazanıyor her saniye.
Seninle tamamlanıyor bu adam.
Ben sevgilim, hep eksiktim.
Seninle bütünlendim.
Bir gece ansızın avuç içlerine busemi bıraktım.
Ağlayarak geldiğim bu dünyayı sevmemi bekleyemezsin.
Her göz yaşımda bu dünyaya kinimi bilemezsin.
Yalnızlığımla çürüttüğüm kalbimi göremezsin.
Karanlıkta boğuluyorsan kimseyi sevemezsin.
Bir gün ben ölünce denk gelirseniz bu satırlara...
İsterdim ki seninle bir parkta eski zamanların türkçesiyle naif bir sohbet edelim.
Siyaset konuşalım mesala sonra birde edebi iki kelam.
Tabi o zamanlar insanlar da naif utanıp eğ başını yere, hayranlıkla izliyeyim seni.
Tek yollanmaz şimdi kalk seni evine bırakayım fasılları...
Ben bu çağa ait olmayı kesinlikle reddediyorum.
Yol puslu ve bu adam yorgundu.
Durdu.
Rotasını kaybetmiş kendine sövüyordu.
Yolun sonu ışık ve adam karanlıktı.
Belki başka bir zamanda,
Başka bir yerde,
Belkide başka bir evrende,
Yine yan yanayızdır...
Belki şuan koynumda uyuyorsundur.
Gökyüzüne selam olsun.
Gök yüzüne selam olsun.
Ellerin ellerimde,
Kötü günler güzeşte.
Ey sevgili;
Düştüm gene bir şarkıya.
Nakaratında adın yankılandı kafamda defalarca.
Resmin bak açık hala.
Gecenin bir yarısı ve bu adam sana müptela.
Sarıldığın an dünya dursun isterdim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!