sana bir fotoğrafımı gönderiyorum,
karıştırırken dün gece albümümde bulduğum.
ne zaman çekilmişti, şimdi çoktan unuttuğum.
bir kış günüydü
ve sanırım çok, çok önceleriydi
seninle tanışmamdan.
yürüyordum gökyüzünün mavi,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
ve yaşam,
zamanını ayarlamasını ne yazık ki bilmiyordu.
adına adanmış hiç bir bestemin notası
daha çalmamıştı solfejlerimin kapısını.
onuncu köydü yerleşeceğim,
sadece adını bildiğim
yürüdüğüm yolun en son noktası.
ve onun için ağaçların beyaz,
gökyüzünün mavi olmasına
aldırmıyordum.
sadece İstanbul da belki,
lodosun çok geç patlamasından korkuyordum.
Çok harika dizeler okudum ağabeyim o güzel kaleminizden,yüreğinize sağlık.Saygı ve hürmetlerimi sunuyorum...
bu güzel şiirinize izin verirseniz eğer bir buruk zamanda yazmaya çalıştığım şiirimsi cümlelerimle eşlik etmek isterim..saygılar
HER ŞEY İÇİMDE
üşüyorum
bir tek dokunuş için
canımı verebilirdim
tek bir dokunuş
içten bir sarılış
istemiştim
ne sarılmayı
ne dokunmayı
becerebildik
her şey içimde
yaşanmamışa ait
inan ki
her şey içimde ve ben
çok üşüyorum
aysel yazıcı
Gene duygularıyla alıp götüren bir şiir Sevgili şairden..Diyecek bir söz yok..Gönlüne sağlıkkk..Teşekkürler..
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta