sana bir fotoğrafımı gönderiyorum,
karıştırırken dün gece albümümde bulduğum.
ne zaman çekilmişti, şimdi çoktan unuttuğum.
bir kış günüydü
ve sanırım çok, çok önceleriydi
seninle tanışmamdan.
yürüyordum gökyüzünün mavi,
ağaçların beyaz olmasına aldırmadan.
umutların en işporta hali saklanmış gibiydi
buz tutmuş yüreğimde.
yürüyordum;
kendinden vazgeçmiş adımlarımla
hiç olmayan bir yöne.
bir kış günüydü,
günün birinde seni tanıyacağım
aklıma bile gelmiyordu.
ve yaşam,
zamanını ayarlamasını ne yazık ki bilmiyordu.
adına adanmış hiç bir bestemin notası
daha çalmamıştı solfejlerimin kapısını.
onuncu köydü yerleşeceğim,
sadece adını bildiğim
yürüdüğüm yolun en son noktası.
ve onun için ağaçların beyaz,
gökyüzünün mavi olmasına
aldırmıyordum.
sadece İstanbul da belki,
lodosun çok geç patlamasından korkuyordum.
Kayıt Tarihi : 2.2.2007 14:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
zamanını ayarlamasını ne yazık ki bilmiyordu.
adına adanmış hiç bir bestemin notası
daha çalmamıştı solfejlerimin kapısını.
onuncu köydü yerleşeceğim,
sadece adını bildiğim
yürüdüğüm yolun en son noktası.
ve onun için ağaçların beyaz,
gökyüzünün mavi olmasına
aldırmıyordum.
sadece İstanbul da belki,
lodosun çok geç patlamasından korkuyordum.
Çok harika dizeler okudum ağabeyim o güzel kaleminizden,yüreğinize sağlık.Saygı ve hürmetlerimi sunuyorum...
HER ŞEY İÇİMDE
üşüyorum
bir tek dokunuş için
canımı verebilirdim
tek bir dokunuş
içten bir sarılış
istemiştim
ne sarılmayı
ne dokunmayı
becerebildik
her şey içimde
yaşanmamışa ait
inan ki
her şey içimde ve ben
çok üşüyorum
aysel yazıcı
TÜM YORUMLAR (3)