Devletin direği dürüst adama,
Satılmış güruhu, katı saldırdı.
Soysuza kapandı temelden dama.
Zemin takdir etti, çatı saldırdı.
Hukuk dersi verdi hak bilmezlere,
Uyardı onları hem de kaç kere.
Çomağı soktukça yamuk tekere,
Araba saldırdı, atı saldırdı.
Soyguna direndi sonuna değin,
Hışmına uğradı kahpe feleğin.
Yemini kestikçe hırsız ineğin,
Kaymağı, yoğurdu, sütü saldırdı.
Ne bir falso yaptı, ne de tekledi,
Halkın güvenine güven ekledi,
Bu yüzden haşerat çok panikledi,
Piresi, kenesi, biti saldırdı.
Ne bir noter oldu, ne uysal koyun,
Baskıya, şantaja eğmedi boyun.
Halka çevirdikçe yönünü suyun,
Barajı, göleti, seti saldırdı.
Forsunu kullanıp safa sürmedi,
Halk gibi yaşadı zırha girmedi.
Laiklikten hiçbir ödün vermedi,
Dincisi saldırdı, putu saldırdı.
Atatürk’ü sevdi yürek dolusu,
Devrimlere kalkan gibidir usu.
Onunla övündü tüm Türk Ulusu,
Emperyalist Doğu, Batı saldırdı.
Ayıplanır oldu pazara inse,
Dinmedi husumet, bu nasıl kinse.
Hayvanlar sevmedi Onu nedense,
Çakalı, tilkisi, iti saldırdı.
Ahmet Necdet oldu namusun adı,
Nevzat böyle gördü, böyle anladı.
Sezer’i düşmandan, dosttan dinledi,
İyi övdü Onu; kötü, saldırdı
Halk Ozanı Karamanlı Nevzat
Nevzat DağlıKayıt Tarihi : 16.12.2011 13:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!