Onulmaz Sevda Şiiri - Mustafa Dilekci

Onulmazı, sevdânın en çekilmezi
Kıpkırmızı,kızılca kan keskinliği
Titreten sıcaklık ve eriten soğuk
Zıtlık düğmeci, darlığın enginliği

Şırıldar gözlerinden, akar hevesler
Kalbinde ritmin ebemkuşağı rengi
Ve birden tökezler, semâda şimşekler
Hâl ki,yağmursuz kalan vahânın dengi

Bahârımın nâdide yaban çiçeği
Gönül bahçemin en renkli kelebeği
Hâz verir gölgen, uç kalbimde sessizce
Kalbimin güzîde, biricik meleği

Gözlerime bakmadan konuş
Saçını savurma ne olur
Yüzüne bakmakta varoluş
Çevirip başını öğle
Duygusuzca gitme, ne olur

Katran karası gözlerinle
Durursun en sarp tepelerde
Hele dokunmak şöyle dursun
Diş keser su gibisin, içsem
En soğuk berrak gözelerde

İstemem şavkını, vurmasın Zührenin
Hayâlin yeter, aydınlatır gecemi
Kesilip tüm sular, kurusa ırmaklar
Kâfîdir serâbın, ıslatır sînemi

En uzaklardan da uzak şu yerinle
Bir garîbin gönlünde salınmak niye
Bellidir, mâdem yakın olmayacaksın
Rüzgarında ninniyle gezdirmek niye?

Sabır ki, garîbin yitiği, âşikâr
Güzele dirhem,merhamet olmaz mı yâr
Sevdayla yanarken garîbler yüreği
Bir an olsun, güzelleri yakmaz mı nâr?

Âh güzel! elverir, dokunma sîneme
Uzak dur ne olur, uğrama hâneme
Kabulümdür, içten içe kavrulayım
Hazân vursun, diken bitsin gül bahçeme

01.06.2015 Astana