Onu bana getir. Şiiri - Mustafa Yaman 2

Alıp gittin aydınlık yarınlarımı
Onu bana getirmelisin karanlıktayım
Paramparça ettin yadigarlarımı
Yitirdiklerimi aramaktayım.
Acının çığlığında ağlamaktayım.

Karanlık hollerden seslendim sana
Bıraktığın boşluktan sallanırken
Kurumuş gözyaşı bıraktın bana
Kabuslar dirilirdi küçük odamdayken
Katlanmak zorundaydım soytarılıklarına.

Bir görseydin kalabalıkların halini
Şaşardın vurdumduymaz hallerine
Belki böyle çaresiz komazdın beni
Sızıp kalmadım böyle penceremde
Takılıp kalmazdım hiç sezgilerimde.

Orada bir yerlerde ah evet çizgin
Belki pişmanlıklarıni anlatırsın kimbilir
Nasılsa birgün ordan geçeceksin
Belkide oradan sonsuza gidilir
Ah evet birleşecektir yollarımız kesin...